Wanda Wojtuszewska

---

Życiorys

Urodzona w 1934 roku w Gorlicach, Wanda Wojtuszewska była częścią licznej rodziny, mając pięcioro rodzeństwa. Już w młodości angażowała się w sport na poziomie wyczynowym. W swoim rodzinnym miejscu otrzymała wykształcenie w Liceum Pedagogicznym, specjalizując się w harcerstwie oraz wychowaniu fizycznym. W pierwszej połowie lat 50. rozpoczęła działalność jako instruktorka harcerska. W 1954 roku, w wyniku nakazu pracy, przeprowadziła się do Sanoka.

W kolejnych latach Wanda zdobyła dyplom na zaocznym studium nauczycielskim w Rzeszowie, a następnie kontynuowała edukację na kierunkach matematyki i fizyki w tamtejszej Wyższej Szkole Pedagogicznej. Po przybyciu do Sanoka, podjęła pracę jako nauczycielka. Początkowo uczyła w II Liceum Ogólnokształcącym w Sanoku, a następnie, aż do końca lat 80., nauczała w Szkole Podstawowej nr 1. Na przełomie lat 80. i 90. jej ścieżka zawodowa prowadziła do Zasadniczej Szkoły Zawodowej Sanockiej Fabryki Autobusów, gdzie uczyła matematyki.

W zakresie polityki, Wanda przyłączyła się do PZPR i była radną Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku w latach 1988-1990, gdzie członkinią Komisji Oświaty i Kultury. W 1989 roku, działając w ramach Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, zajmowała się pomocą osobom w potrzebie. W wyborach samorządowych w 1990 roku, zdobyła mandat radnej Rady Miasta Sanoka I kadencji (1990–1994) z listy sanockiego KO „Solidarność”, stając się członkinią Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego.

Wanda Wojtuszewska była również jednym z twórców koła Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta w Sanoku, które powstało 17 września 1991 roku, gdzie objęła stanowisko prezesa. 10 listopada tego samego roku otwarto jadłodajnię dla najbiedniejszych przy ul. Henryka Sienkiewicza. Organizacja pod jej kierownictwem zrealizowała wiele projektów charytatywnych, w tym punkt przyjmowania darów „Dar Serca” oraz prysznice przy ul. Kościuszki (1992), schronisko dla bezdomnych mężczyzn w Olchowcach (1993, przekształcone w Dom Inwalidy Bezdomnego od 1999 roku) oraz Dom Opieki Społecznej przy ul. Rymanowskiej (1997, przewidziany do użytku w 2009 roku w wyniku przeniesienia do budynku w Olchowcach).

W jej działalności charytatywnej wyróżniają się też programy „Wyprowadzić na prostą” (2005) i „Rozjaśnić lata naszej starości” (2006). Na czołowym stanowisku prezesa koła działała przez 16 lat, zakończywszy swoją kadencję w listopadzie 2007. W wyborach samorządowych w 1998 roku uzyskała mandat radnej Rady Powiatu Sanockiego, startując z listy Akcji Wyborczej Solidarność jako członkini ZChN.

W 2007 roku zainicjowała także utworzenie Stowarzyszenia Pomoc Rodzinie im. Św. Ks. Zygmunta Gorazdowskiego w Sanoku, mającego na celu wsparcie potrzebujących dzieci. Kolejny ważny projekt to Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy im. św. Brata Alberta w Sanoku. Ponadto angażowała się w działalność Społecznego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami oraz Fundacji Zdrowia na Rzecz Szpitala w Sanoku przy ul. 800-lecia 26. Za jej inicjatywą powstał punkt integracyjny dla dzieci i seniorów w lokalu stacji kolejowej Sanok Miasto.

Wanda podejmowała także starania o utworzenie w Sanoku domu samotnej matki, planowanego w budynku przy ul. Matejki im. Jana Kellera. Od 1959 roku związana z Zdzisławem (1934-2011), jest mamą trojga dzieci: Jerzego, Beaty oraz Agnieszki.

Odznaczenia

W trakcie swojej kariery Wanda Wojtuszewska została odznaczona licznymi wyróżnieniami, które podkreślają jej zaangażowanie oraz znaczące osiągnięcia. Oto niektóre z najbardziej istotnych:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1988 roku,
• Pro Ecclesia et Pontifice, nadany w 1999 roku, dekoracja miała miejsce w 2001 roku,
• Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”, otrzymana w 2016 roku,
• Wpis do Złotej Księgi Polskiego Samorządu, zrealizowany w 2002 roku,
• Nagroda Burmistrza Miasta Sanoka, która przypadła jej w roku 2006,
• Statuetka „Dobrego Pasterza”, przyznana w 2011 roku przez Caritas Archidiecezji Przemyskiej.

---

Oceń: Wanda Wojtuszewska

---