Stanisław Śliwieński, urodzony 22 stycznia 1872 roku w Gorlicach, to wybitna postać polskiej historii. Jego droga życiowa zakończyła się 20 czerwca 1946 roku we Francji, gdzie zmarł, pozostawiając za sobą znaczące osiągnięcia w dziedzinie prawa i wojska.
Był nie tylko doktorem praw, ale również generałem brygady Wojska Polskiego, co podkreśla jego znaczenie w historii Polski. Jego życie i kariera ukazują dynamiczny rozwój oraz wpływy, jakie miał na polskie prawodawstwo oraz strukturę wojskową w XX wieku.
Życiorys
Stanisław Śliwieński przyszedł na świat 22 stycznia 1872 roku, w mieście Gorlice, które wówczas było miejscowością powiatową znajdującą się na terenie Królestwa Galicji i Lodomerii. Pochodził z rodziny o nazwisku Krementowscy, gdzie jego rodzicami byli Michał oraz Aniela. Po ukończeniu nauki w gimnazjum w Jaśle, zaangażował się w tajne działania na rzecz niepodległości w Galicji.
Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim, a już w 1898 roku rozpoczął służbę w audytoriacie cesarskiej i królewskiej armii, gdzie pracował w sądach wojskowych w miastach takich jak Hrubieszów, Lublin, Przemyśl oraz Lwów. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę 22 listopada 1918 roku dołączył do Wojsk Polskich, spełniając funkcje związane z prawem wojskowym.
W kwietniu 1919 roku złożył przysięgę w Sądzie Polowym we Lwowie. W okresie od 1919 do 1921 roku pełnił rolę szefa Ekspozytury Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Lwów w Przemyślu. Wkrótce po tym, 24 czerwca 1920 roku, otrzymał zatwierdzenie w stopniu podpułkownika w Korpusie Sądowym, obejmując część kadry byłej armii austro-węgierskiej. Już 26 marca 1921 roku awansował na stopień pułkownika, również w Korpusie Sądowym, będąc częścią tego samego grona oficerów.
3 maja 1922 roku jego awans został potwierdzony w stopniu pułkownika z dniem 1 czerwca 1919 roku, zajmując 3. lokatę w korpusie oficerów sądowych. W tym czasie jego oddziałem macierzystym był Departament IX Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych z siedzibą w Warszawie. 16 marca 1927 roku wojskowy los Śliwieńskiego zmienił się, gdy Prezydent RP Ignacy Mościcki powołał go na stanowisko generała brygady, z datą starszeństwa na 1 stycznia 1927 roku oraz 18. lokatą w korpusie generałów. Następnie, 12 lutego 1923 roku, został mianowany sędzią w Najwyższym Sądzie Wojskowym w Warszawie przez ówczesnego Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego.
W dniu 31 marca 1930 roku przeszedł na emeryturę. W trakcie II wojny światowej Śliwieński znalazł się we Francji, gdzie pozostał jako osoba cywilna. Ostatnie dni życia spędził we Francji, gdzie zmarł 20 czerwca 1946 roku, a po śmierci został pochowany w Aix-les-Bains.
Przypisy
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- Wykaz poległych 1952 ↓, s. 12.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
- Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 175 wg autorów przeniesienie w stan spoczynku miało miejsce w 1934 roku.
- Stawecki 1994 ↓, s. 329 wg autora w stan spoczynku został przeniesiony w 1934 roku.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21.01.1930 r., s. 2.
- Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 13.
- Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 976, 984.
- Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1081, 1089.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 23.02.1923 r., s. 125.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 19.03.1927 r., s. 91.
- Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 301.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 02.04.1921 r., s. 582.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14.07.1920 r., s. 576.
- Spis oficerów 1921 ↓, s. 409, 874.
- Kania 2008 ↓, s. 114.
- Kania 2008 ↓, s. 327.
- Stawecki 1994 ↓, s. 329 autor jako datę mianowania podał 23.02.1923 r., czyli datę opublikowania Dziennika Personalnego MSWojsk.
- Wacław M. Borzemski: Pamiętnik tajnych organizacji niepodległościowych na terenie byłej Galicji w latach 1880–1897. Lwów: 1930, s. 190.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Bolesław Koryga | Władysław Jung | Adam Świtalski | Marian Porwit | Leon Kazubski | Józef Zając (cichociemny)Oceń: Stanisław Śliwieński